WordPress website: Alderlane
Alsof er een duif met een olijftakje aan was komen vliegen. Zo voelde ik mij midden in een donkere nacht na het beluisteren van een podcast van Gijs Groenteman. Hij sprak daarin met Kustaw Bessems en de wereldberoemde viroloog Jaap Goudsmit. Met Groenteman in de kast is een podcast waar ik graag naar mag luisteren, omdat Groenteman de kunst verstaat om een goed en informatief gesprek te voeren zonder dat het als een interview klinkt. Vriendelijk. Niet steeds in de rede vallend. Niet een lijstje vragen afwerkend, maar ingaan op wat iemand zojuist gezegd heeft. Geïnteresseerd. Beschaafd. En geestig op het goeie moment. Of het komt omdat Groenteman net zoveel houdt van The Beatles als ik weet ik niet, maar ik vind het erg goed wat hij doet.
In een gesprek van dik anderhalf uur werd mij duidelijk dat we inderdaad land in zicht hebben na een lange tocht op een mistige oceaan. We zijn er nog niet. Maar we gaan er komen. We worden gered door de wetenschap. De vaccins zijn er. Het kan. Juli gaat alles weer open. Moeten er geen nieuwe, rare varianten opduiken. Moeten er geen andere gekke dingen gebeuren. Maar het eindspel is begonnen. Ik ga hier niet herhalen wat ik allemaal gehoord heb in die podcast, maar ik heb weer hoop. Gelukkig. Zonder hoop is alles niks.
Misschien dat mij daarom die beelden van de paus in Irak zo raakten. Dat was nog eens hoop! In de puinhopen die Isis achtergelaten had, stond de paus een Heilige Mis op te voeren. Beelden van dolgelukkige mensen met kleurige vlaggetjes en ballonnen. Begeleid door gitaren zongen ze halleluja met vermoeide, maar blije ogen. Ogen die ooit de duivel hebben gezien. Maar nu zagen ze hoop. En de hele wereld keek mee.
De hele wereld keek ook mee naar een gesprek tussen Meghan en Harry met Oprah. Heel andere koek. Ik heb het niet helemaal gekeken. Ik kon het niet aanzien. Die arme Harry. Ooit op een dag wordt hij wakker. Zo opeens zal hij het zien. Hij is er ingetrapt. Hij heeft zich los laten weken van zijn familie en alles, door een vrouw die hem alleen maar voor zichzelf wil. Een machtige man breken. Dat is haar doel. Hij zit volledig opgesloten in de gevangenis van haar ‘bang zijn voor alleen’. Of overdrijf ik nu een beetje en is Harry onbewust Meghan aan het beschermen, zoals hij zijn moeder had willen beschermen toen hij nog klein was?
Ik dacht even terug aan dat ik als kind in de kerk achter het orgel zat te luisteren naar hoe de pastoor vertelde over Noach die na de zondvloed vanaf zijn ark een duif had losgelaten. Het mooie beestje kwam terug met een olijftakje in zijn snavel. Zo wist Noach dat niet al te ver weg het water gezakt was en dat daar een olijfboom groeide. „Er is hoop!”, riep de pastoor.
Als je als kind nog niet zo goed weet wat hoop eigenlijk is, dan heb je geluk.
Dagblad van het Noorden, 13 maart 2021
WordPress website: Alderlane