WordPress website: Alderlane
Rook net even de lente. Beetje vroeg, ik weet het. Het is ook nog maar drie graden. Melkig zonnetje. Maar ik liep even achter naar de wieke en toen rook ik het. En ik hoorde een kieviet volgens mij. Of kan dat nog niet? Een piepje was het maar. En de tienduizenden ganzen die hier de afgelopen tijd achter op het land zaten, zijn opeens weg. Misschien zitten ze wel verderop hoor. Waarschijnlijk wel. En ik zag een klein vogeltje op een tak zitten. Ik zag wilgenkatjes. Dan weet je zeker dat het geen november meer is.
Er kan nog maanden regen vallen, net of het nooit lente worden zal. Maar het kan ook al binnen een paar weken lente zijn. Zin in. Die geur van het land, ontwakend uit een winterslaap, daar rook ik net een vleugje van. Even maar. Maar het gaat komen. Het gaat lente worden. Elk jaar weer. Kan me goed voorstellen dat onze voorvaderen in vervlogen tijden grote vuren gingen maken om de terugkeer van de zon te vieren. Dankbaarheid. Toen onze streken veroverd werden door het christendom, hebben ze die vuren aan Pasen gekoppeld. Kwam mooi uit. Pasen gaat ook over het licht.
Denk dat ik ook maar een klein paasvuurtje ga maken dit jaar. De grote paasvuren missen de laatste jaren een beetje de oeroude, mysterieuze fijne sfeer die een goed paasvuur altijd zo mooi maakte. Met elkaar bij een vuur staan. Jong en oud. Alleen het geluid van de likkende vlammen. Het hoofd warm. De rug koud. En maar staren naar het takken verterende vuur. Af en toe wat zeggen. Samen. Moderne paasvuren lijken soms alleen maar een excuus om weer eens te veel bier te drinken. Onbenulligheid vieren. Keiharde muziek erbij. Onrust tot in de verte. Kan ook. Elk z’n ding. Maar niks voor mij. Dus ik ga tegen die tijd gewoon een eigen paasvuurtje maken denk ik. Om in de heilzame stilte naar de vlammen te kijken en te denken over wat geweest is en in rook op gaat. En over wat voor moois er allemaal komen gaat. Pasen. Jezus stond op uit de dood. Net als de natuur. Of andersom. Of het is hetzelfde. In ieder geval dankbaar voor een nieuw begin. Nu al. Het wordt lente over een poosje. Het komt er aan!
(Dagblad van het Noorden, 27 februari 2016)
WordPress website: Alderlane