De merels fluiten. De zon komt op. Het belooft een prachtige dag te worden. Er komen weer blaadjes aan de bomen. Er bloeit ook al het een en ander.
De kracht van de natuur is indrukwekkend.
Elk jaar weer die oerkracht die alles weer groen maakt en laat groeien. Half januari lijkt alles zo goed als dood. Maar je weet altijd: de lente komt. Dan ziet alles er weer heel anders uit. Nieuw leven. Een nieuw begin.
Toen we nog kinderen waren leerde een pater ons dat we het paasfeest ook op die manier moesten bekijken. Jezus stond op uit de dood. Symbolisch voor de natuur die wakker wordt uit de winterslaap. Kwam er wel een verhaaltje achteraan dat God daar uiteindelijk achter zit.
Maar dat geeft niet. Het is best fijn om iets te geloven. Nergens in geloven is zo kil soms. Dan is de Notre Dame inderdaad maar een stapel stenen.
Zeventien jaar geleden schreef ik mijn eerste column. Werd gevraagd door het nieuwe het nieuwe Dagblad van het Noorden.Voor het Noorden door het Noorden, was de opzet. Dat stond mij wel aan. Ik heb het even nagekeken. Die eerste column ging over een paasvuur hier op het dorp. Mocht ik toen aansteken.
We zijn heel wat paasvuren verder inmiddels. De wereld is veranderd. Zo worden paasvuren nu afgelast omdat het te droog is. Gevaar voor brand.
Misschien zijn de paasvuren ook wel een beetje te groot geworden. Alles moet altijd groter en meer. Maar dat zit in de mens. Anders waren we nooit zo ver gekomen. Maar het heeft dus ook nadelen.
En wat ook veranderd is: men klaagt inmiddels volop over de rook die van de paasvuren komt. Maar in voorchristelijke tijden dreef men het vee door de rook van de voorjaarsvuren. Zo werden ziektes en boze geesten verdreven.
De rook van de vuren bracht juist geluk en voorspoed. Maar daar gelooft niemand meer in. Dan is het inderdaad gewoon een grote bult takken die in de fik staat.
Sommige mensen worden woedend als je er alleen al een beetje positief over schrijft. Of je dan niet weet dat…
Ja, het klimaat. Mensen met longproblemen. Ja, dat is zo. Is waar.
Gelukkig is er een andere tijd aangebroken. Dat is mooi. Een tijd waarin we oude dingen afschudden en er nieuwe dingen voor in de plaats zetten. In het groot en in het klein. De een neemt een nieuw kapsel. De ander besluit eindelijk de bank eruit te gooien en er fijne stoelen voor terug te zetten.
Plannen maken. Daar is de lente ook geschikt voor.
De schouders eronder. Met de aanhanger naar de stort.
De merels fluiten. De zon is op. Het is een prachtige dag aan het worden. Het wordt een mooi paasfeest.
Het wordt een geweldig voorjaar en de zomer belooft ook fantastisch te worden.
Met de toekomst is het misschien ook wel zo: je moet er wél in geloven, anders is het ook maar gewoon tijd die voorbij gaat.
Dagblad van het Noorden, 20 april 2019