Toen ik een jaar of tien was, zei m’n orgelleraar dat het tijd was voor een nieuw orgelboek. Ik had de benen inmiddels lang genoeg om de orgelpedalen te bereiken. Veel kerkorgels hebben een hele rij pedalen, zo breed als het hele klavier, die in contact staan met de grootste pijpen van het kerkorgel. Hoe groter de pijp, hoe lager de toon.
Ik was er klaar voor.
Mijn vader bestelde bij Muziekhuis Prins het benodigde muziekboek en mijn moeder regelde een paar glimmende herenschoenen, die ook nodig waren voor het bespelen van een ‘volledig pedaal’.
Het orgelboek stond vol koraalvoorspelen uit de 17de en 18de eeuw. Een koraalvoorspel is een stuk muziek dat gespeeld wordt in de kerk, voorafgaand aan het zingen van een bepaald gezang. Omdat ik opgegroeid ben in een katholieke omgeving, kende ik veel van die melodieën niet. Ja, ‘O, hoofd vol bloed en wonden’ natuurlijk wel. En nog wel een paar. Maar de meeste van die oude melodieën komen uit de protestantse traditie. Het waren dan ook vaak gezangen met een Duitse tekst. Er stond in het boek maar één gezang met een latijnse titel. ‘In Dulci Jublio’.
De orgelleraar vertelde dat het een kerstlied was uit de 14de eeuw, in deze versie later bewerkt door een tijdgenoot van Bach, en dat het ‘in zoete vreugde’ betekent.
Ik oefende elke dag. Het lukte steeds beter. Op een dag fietste ik na het oefenen in de koude kerk, door een natte sneeuwbui terug naar huis. Het was me voor het eerst gelukt om het koraalvoorspel helemaal goed te spelen.
Ik had wel eens mensen horen praten over ‘gelukkig zijn’. Ik weet nog dat ik dacht: dat ben ik nu dan volgens mij ook.
Toen ik thuis kwam kreeg ik een kop hete Nesquick. Ik ging bij de kachel zitten. Op de radio was een instrumentaal nummer. Met een elektrische gitaarsolo, een drumstel, maar ook met fluiten! Ik wist niet wat ik hoorde. Het nummer werd afgekondigd als: „In Dulci Jublio, van Mike Oldfield.” Ik vond het zo mooi dat ik een beetje moest huilen. Dezelfde melodie waar ik al weken mee bezig was. Die eeuwenoude melodie, zo springlevend, zo schoon, blij en diep. Elk jaar rond deze tijd komt er een ochtend dat ik opsta met die melodie in het hoofd. Vanmorgen weer.
(Dagblad van het Noorden, 28 november 2015)