Witte tulpen op de tafel. Kleine vogels bij het raam. In de koelkast staat een restje erwtensoep naast een dichte fles rosé. In de verte rijden boeren. Buiten ruikt het naar gier. En soms een bijzonder rare geur die je vroeger niet rook. Valt me nou pas op dat ik de ramen moet wassen. Ik zie ook spinrag. Heb de deuren tegen elkaar open. Even de wind erdoor. Heb laatst al vuurtje gestookt en vallende sterren gezien. En toen ik vanmorgen een poosje naar de forsythia keek, hoorde ik de eerste maten van de Johannes Passion.
De mollen zijn gevangen. Nu die zwarte bulten in het gras nog even vlak maken. Dan kan ik weer maaien. Maaien is zo mooi. Soms groeit het gras me niet snel genoeg. Dan maai ik het bijna te kort. Maar we zijn er nog niet. Het wordt ook nog even weer kouder de komende week. Winter is het uiteindelijk niet geworden. Klimaatverandering is echt. Soms hoor je nog wel eens mensen die nog steeds denken dat het onzin is. Dat zijn vaak mensen die van heel veel dingen denken dat het onzin is. Die zijn bang, denk ik. Dat ze daarom zeggen dat het niet zo is. Terwijl de mensen die wel degelijk geloven dat klimaatverandering echt is, het bangst moeten zijn. Zij weten hoe het af kan lopen.
We gaan alweer naar april toe. De tijd gaat hard. De tijd wordt ook nog eens een keer verzet dit weekend. Ik dacht lang dat tijd ook maar een afspraak is. Ooit door slimme mensen bedacht om een beetje structuur te hebben. Tot ik laatst las dat de eenvoudigste, eerste levensvormen, ooit ontstaan in lauwe modderpoelen, al evolueerden onder sterke invloed van licht en donker. Een cyclus. En dat daarom alles wat leeft nu nog steeds wel degelijk een biologische klok heeft. De zon en de aarde, de planeten, heel het heelal heeft een ritme. Zo nauwkeurig dat de verleiding erg groot is om te denken dat er toch een idee achter zit. Achter de schepping. Dat er toch een God is.
,,Alles wat de mens niet begrijpt dicht men toe aan God’’, sprak een fanatiek ongelovige ooit. ,,Ik begrijp niks van oorlog en denk juist daarom dat er geen God bestaat’’, zei iemand anders toen.
Ik weet voorlopig alleen zeker dat we weer ons rondje om de zon gemaakt hebben en dat het wederom lente is.
Dagblad van het Noorden, 25 maart 2022