WordPress website: Alderlane
Zij kwam uit Barger-Oosterveld. Hij woonde in Bargeres. Ze zaten in dezelfde brugklas op het KDC. Ze waren verliefd geworden na een fuif op een vrijdagavond bij een klasgenoot. Daarna kregen ze verkering. Altijd handen vasthouden in de pauze. Sindsdien fietste hij altijd via Barger-Oosterveld terug naar huis. Ze gingen studeren en ook in Groningen bleef het aan. Al snel woonden ze in één huis. Na de studie gingen ze samen op wereldreis. Mexico bleven ze het langst hangen. Azië vonden ze toch ook wel heel mooi. Ze sloten de wereldreis af door vanaf Beijing terug naar Emmen te reizen met de trein. Eenmaal in Emmen vonden ze beiden een goeie baan en een leuk huis in Bargeres.
De horizon bleef trekken. Ze waren nog niet klaar om helemaal te settelen in Emmen. Hij kon een baan in de Verenigde Staten krijgen. Ze besloten te gaan. Eerst twee jaar in San Francisco. Toen naar Seattle. Zij vond daar ook een fijne baan. Ze kochten een prachtig huis in een groene wijk van Seattle. Daar werden twee kinderen geboren. Dolgelukkig aan de andere kant van de wereld. Het regenachtige klimaat deed ze soms denken aan thuis.
Verder dachten ze niet veel aan thuis. Ze misten niet veel. Ze gingen, toen de kinderen er oud genoeg voor waren, een keer terug naar Emmen. De familie zien. Wat oude vrienden opzoeken in Emmen en Groningen. Kijken waar ze gewoond hadden en zien dat het KDC al vervangen was door een nieuw gebouw met een nieuwe naam. Ze kregen van haar moeder een pakketje met droge worsten en een leverworst om mee terug te nemen naar Seattle. Die hadden ze, toen ze daar weer aankwamen, bij de Amerikaanse grens moeten inleveren.
Het leven was mooi in Seattle. Het ging ze goed. De kinderen deden het ook goed. Mooie jaren gleden voorbij. Toen werd zij ziek. Een zware periode. Maar ook dat kwam goed. De kinderen waren inmiddels het huis uit. Studeerden in Californië. En opeens zagen ze zichzelf zitten. Hand in hand, thuis op de bank. Steeds vaker hadden ze het over Emmen. Het begon te lijken op heimwee zelfs. Ze besloten maar weer eens op familiebezoek te gaan. Misschien ondertussen stiekem eens even kijken of ze toch weer terug wilden.
Niet dus. Ze waren geweest, maar kwamen erachter dat ze Emmen zelf niet gemist hadden. Ze misten die tijd. Die tijd waarin ze elkaar gevonden hadden.
Dagblad van het Noorden, 3 juni 2023
WordPress website: Alderlane