WordPress website: Alderlane
Hij werd die ochtend wakker van de duiven op zijn dak. Hij had ze gemist. Het geroekoe en het gefladder. Een poosje terug dacht hij nog dat ze niet meer naar zijn erf zouden komen. Maar nu waren ze er. En nog meer dan andere jaren. Hij deed het gordijn voor het grote raam alvast dicht. Het raam waar sommige duiven vaak met een behoorlijke bons tegenaan vlogen. Dan zag hij een vage duivenafdruk op het raam. Een soort engeltje. De duif zelf lag dan of dood, of bij te komen onder het raam. Met het gordijn dicht had je dat niet. Dat de mensen dachten ‘waarom heeft hij midden overdag de gordijnen dicht?’ kon hem niks schelen. Moest hij dan de gordijnen overdag openlaten omdat dat zo hoort en ondertussen die arme duiven zich te pletter laten vliegen? Hij wist dat het misschien nog wel eeuwen kon duren voor de vogels zouden begrijpen wat ramen zijn. Vogels die nu al een vermoeden hebben, vliegen niet meer tegen ruiten aan. Die vogels planten zich voort. Vogels die nog steeds tegen ramen aanvliegen, gaan dood. Die sterven uit. Zo hou je op een gegeven moment alleen nog maar vogels over die weten wat een ruit is en dat je daar niet doorheen kunt vliegen. Maar zo ver zijn we nog niet. Ruiten bestaan nog niet lang genoeg. Evolutie gaat niet van de ene op de andere dag.
Toen hij later die dag op de grasmachine zat, zag hij nog veel meer duiven. Opmerkelijk veel. Ze zaten een beetje te relaxen in een boom. Blijkbaar vonden ze het fijn bij hem op het erf. Blijkbaar was er genoeg te eten in de buurt. Hoewel zijn grasmachine toch best wel herrie maakte, gingen er zelfs wat duiven zitten pikken in het gras dat hij aan het maaien was. Hij riep voor de grap naar de duiven: ,,Hé mooie fladderaars, hebben jullie niks beters te doen?’’
Maar wat zouden duiven beter kunnen doen dan wat ze nu al deden? Naar Rusland vliegen en bij Poetin in de tuin gaan zitten, zodat die zou gaan denken dat het vredesduiven zijn en hij meteen zijn troepen terugtrekt? Nee, dat wordt ’m niet. Vrede is ver te zoeken. Wat dat betreft zijn mensen nog dommer dan duiven. Wij wéten hoe erg oorlog is. En toch blijven we altijd weer strijd voeren. Als duiven die tegen een raam vliegen.
Dagblad van het Noorden, 23 april 2022
WordPress website: Alderlane