Heel lang geleden was er een land dat bestond uit vijftig hertogdommen. In een hoek van dat land lag het hertogdom van hertog Bernt en hertogin Emmenlie. Zij waren heel gewone mensen. Ze gingen dan ook gewoon met de gewone mensen om. In het hertogdom van Bernt en Emmenlie zorgde men nog voor elkaar. Het was er mooi ruim en rustig met overal prachtige natuur. Dat was in de andere hertogdommen van het land wel anders.
Jaarlijks werd er in die dagen een lijst gemaakt van de meest aantrekkelijke hertoginnen van het land. Al jaren werd hertogin Emmenlie verkozen tot de minst aantrekkelijke hertogin. Bovenaan de lijst stonden hertoginnen uit andere hertogdommen. In strakke korsetten en purperen jurken gestoken dametjes, die vele uren per dag bezig waren met poeders en lippenstift. De kapper was hun beste vriend. Ze konden uit het hoofd aria’s van Mozart zingen en gebruikten in conversaties quotes van Schopenhauer.
Emmenlie niet. Zij gooide elke morgen dezelfde, eenvoudige jurk over haar volle postuur. Haar blonde krullen bond ze bij elkaar in een warrige knot als ze aan het werk was in de moestuin. Ze zong eigenlijk nooit, maar kon geweldige verhalen vertellen. Ze was altijd vrolijk. Maar toen ze hoorde dat ze nu voor de tiende keer uitgeroepen was tot de minst aantrekkelijke hertogin van het land, was haar het lachen wel over. ’s Avonds, toen hertog Bernt een vuurtje achter het kasteel gemaakt had en ze samen een paar pilsjes dronken met een stukje worst erbij, kwam het hoge woord eruit. Ze was er kapot van. Bernt klopte haar op de schouder en zei kalm dat ze juist prachtig was. Van binnen was hij des duivels.
Emmenlie was ook zeer geliefd bij de mensen. De volgende avond kwam er heel veel volk naar het plein voor het kasteel. De onrustige menigte riep dat hertog Bernt iets moest doen. Ze konden zich toch niet zo laten beledigen? Bernt ging op een aardappelkistje staan en in een vurige toespraak riep hij de mensen op om niet boos te zijn. Dat ze zich niets aan moesten trekken van die stomme lijst. Dat Emmenlie de beste en de mooiste hertogin van de wereld was. De mensen begonnen te juichen. Statafels werden aangesleept. Fusten bier werden aangeslagen. Vuren werden ontstoken en iedereen schreeuwde ,,Emmenlie is de beste van de wereld!’’ Emmenlie en Bernt omhelsden elkaar.
Tot diep in de nacht werd er feest gevierd. Daarna waggelde iedereen tevreden naar huis om in een diepe slaap te vallen. Het was muisstil in het hertogdom. Toch? Nee… Als je heel goed luisterde, kon je vanuit het kasteel Emmenlie zachtjes horen snikken.
Dagblad van het Noorden, 19 november 2021