WordPress website: Alderlane
Elk jaar rond deze tijd viert Elsbeth haar verjaardag. Altijd een mooie avond. Het begint meestal in de tuin van Elsbeth en Arjan. Iedereen is terug van vakantie, dus mooie verhalen zat. Gebak en koffie worden overgeslagen. Het is meteen wijn of bier. Arjan kan goed koken, dus naast stukjes droge worst en leverworst van de slager, heeft hij ook altijd wel wat aparte hapjes. Als de eerste in de groep een vest aandoet en ook anderen zeggen dat het al snel afkoelt zo eind augustus, roept Elsbeth elk jaar weer dat we naar binnen gaan.
Ze hebben een mooi ruim huis en even later zitten we met zijn allen aan de lange houten tafel die de vader van Arjan ooit zelf gemaakt heeft. We spreken over wie er ziek was en wie beter. Over de nieuwe verkeersdrempels die toch wel heel erg hoog zijn. Gerwin maakt een mooie opmerking zoals hij die alleen kan maken. Iedereen ligt dubbel. Daarna krijgen we het toch ook even over het meisje dat vermoord is in Amsterdam. Iedereen mompelt hoe vreselijk dat is. En dat het je kind maar zal wezen. Herman vindt het heel raar dat je blijkbaar niet mag zeggen: ,,Wie laat z’n dochter nou midden in de nacht alleen naar huis fietsen?”
Ronald neemt een toastje met kip kerrie, kauwt het snel weg, neemt een paar slokken bier en zegt dat ze die vent die dit gedaan heeft meteen het land uit moeten trappen. Petra roept verontwaardigd dat ze dat belachelijk vindt. Iedereen schrikt een beetje. Petra en Ronald kennen elkaar wel. Ze hebben samen in een bandje gezeten. Ze beginnen fel te discussiëren. Binnen no time gaat het over Gaza. De anderen maken nog wat sussende opmerkingen. Maar Petra vindt dat als je je niet uitspreekt tegen de genocide, je medeplichtig bent aan kindermoord. Dan begint de hele groep zich te mengen in de discussie. Carla zegt dat het geen genocide is. Gerwin zegt: ,,Geen ocide? Wat is een ocide?” Een grapje helpt al niet meer. De boze geest is uit de fles. Het loopt uit de hand. Elsbeth loopt huilend naar buiten. Arjan erachteraan. Simone, die nog helemaal niks gezegd heeft, schenkt zich nog een glas rosé in en mompelt: ,,Als mensen zich niet uitspreken over een oorlog, wil dat nog niet zeggen dat ze het niet vreselijk, walgelijk en intens droevig vinden. Veel mensen zijn allang blij dat het er even een avondje niet over gaat.”
Dagblad van het Noorden, 30 augustus 2025
WordPress website: Alderlane