Ooit zat ik bij een jongen in de klas die uit Oosterhesselen kwam. Of uit Zweeloo. Dat weet ik eigenlijk niet meer. Het was op de middelbare school in Emmen in ieder geval. Die jongen was anders dan de rest. Hij kwam soms bijvoorbeeld zonder schaamte veel te laat op school. Dan was er thuis nog iets wat hij eerst had moeten doen. Hij kwam van de boerderij. Dus hij kwam met verhalen over kalveren en weet ik wat allemaal. Hij kon er geweldig over vertellen. Hij sprak prachtig Zand-Drents. Het was door hem dat ik eigenlijk voor het eerst het verschil met het Ericaas pas echt goed kon horen. Hij kon trouwens ook prima Nederlands praten. Als de leraar Frans hem aanspoorde om beter zijn best te doen omdat hij alleen maar onvoldoendes haalde, kon hij in vlekkeloos Nederlands uitleggen aan de leraar dat hij niks had aan Frans, omdat hij later toch de boerderij over zou nemen van zijn vader. Hij had daardoor een bepaalde coolheid over zich hangen. Het maakte hem allemaal niet zoveel uit. Het is dat hij leerplichtig was. Anders zat hij de hele dag wel op de trekker. De anderen in de klas moesten dan wel lachen. Wie wilde er nou boer worden? Hij wilde geen boer worden. Hij was het al lang.
Laatst reed ik over de onvoorstelbaar mooie es van Oud-Aalden richting Oosterhesselen. En dan via mooie weggetjes terug richting Zweeloo en zo verder door dat mooie stuk Drenthe. Het is er zo oer. Je kunt je zo goed voorstellen dat de eerste landbouwers dachten: hier gaan we het eens even proberen. Hier zitten we goed. Hier kunnen we terecht. Hier horen wij. En na duizenden jaren wordt hier nog steeds geboerd. Inmiddels zijn de landbouwmachines onvoorstelbare joekels geworden en jagen ze in volle vaart over het land. Het is allemaal groter en sneller en ingewikkelder geworden op de boerderij. Maar nog altijd is het boeren voor de meeste boeren een manier van leven. Iets wat vaak al eeuwenlang is overgedragen.
Ik keek uit over de lege landerijen. Moest denken aan die jongen bij wie ik in de klas gezeten heb. Die heeft hier vast land in de buurt. Ik hoop dat hij nog altijd die bepaalde coolheid heeft die destijds al over hem hing. De hele wereld kan zich druk maken om van alles en nog wat, maar hij denkt eerst aan de boerderij.
Dagblad van het Noorden, 4 oktober 2025
Abonneer je hier op de nieuwsbrief en de wekelijkse column van Daniël Lohues!